بازتاب سخنان وزیر اطلاعات ایران درباره ترور دانشمندان هسته‌ای، ادامه ماجرای گروهک منافقین در آمریکا، رسیدن پایگاه شناور آمریکایی به خلیج فارس، بیانیه سفارت ایران در لبنان درباره دیپلمات های ربوده شده و خروج شرکت ایتالیایی از بخش انرژی ایران، از جمله مهمترین مطالب امروز مطبوعات جهان درباره ایران است.

در روزهای اخیر که ایرانیان در تعطیلات آخر هفته بودند، رسانه‌های غربی از دستگیری یکی از دیپلمات‌های ایرانی در آلمان به جرم تلاش برای تجاوز (!) خبر دادند و جنجال رسانه‌ای بی‌‌اندازه‌ای را در این رابطه به راه انداختند.

رسانه‌های آلمانی، از تلاش این دیپلمات ایرانی برای تجاوز به یک دختر بچه خبر دادند، بدون اینکه از جزییات این اتهام و مدارک و مستندات خود سخن بگویند.

اما یک منبع آگاه به خبرنگار ما گفت: هنگامی که این دیپلمات ایرانی در یکی از خیابان‌های فرانکفورت در حال گذر بوده است، بناگاه زنی سیاهپوست به او نزدیک شده و شروع به داد و فریاد می‌کند و پلیس مخفی آلمان ـ که با لباس شخصی، گویا از قبل و با هماهنگی در آنجا بوده است ـ بلافاصله وارد ماجرا شده و دیپلمات ایرانی را روی زمین خوابانده، سر وی را روی زانو گذاشته و با مشت به سر و صورت او می‌کوبد.

بنا بر این گزارش، فریاد‌های دیپلمات ایرانی هم به جایی نمی‌رسد و به رغم آگاهی پلیس مخفی آلمان از مصونیت دیپلماتیک نامبرده، وی را دستبند زده و بدون هیچ دلیلی و به صرف گفتن این جمله زن سیاهپوست که یکی مثل این دیپلمات زمانی قصد تجاوز به دختر وی را داشته است، وی را بازداشت می‌کند.

اما پشت پرده این ماجرا چیست؟

اینکه در زمان تردد یک دیپلمات خارجی، زنی سیاهپوست به وی نزدیک شده و با داد و فریاد، پلیس مخفی و البته مطلع آلمان را به جان دیپلمات ایرانی بیندازد، خود حکایت از سناریویی ماهرانه دارد.


 

 

در ماه‌های اخیر که فشار‌ها بر ایران افزایش یافته است، سازمان منافقین خلق که از عراق هم بیرون رانده شده‌اند، با استخدام سیاهپوستانی که عموما وضعیت مالی مناسبی ندارند، در قبال پرداخت‌هایی، آنان را به اجلاس خود دعوت کرده و از آنان استفاده سوء می‌کنند. حضور گسترده سیاهپوستان در نشست سران منافقین خلق، خود گویای این واقعیت است.

از سوی دیگر، منافقین با بهره از این سیاهپوستان و البته افرادی با ملیت‌های گوناگون، قصد بدنام کردن دیپلمات‌های کشور را بر عهده گرفته‌اند. این سناریو به صورت خارق‌العاده حیرت‌آوری با پوشش رسانه‌ای از سوی رسانه‌های غربی و در این مورد خاص با پوشش گسترده از سوی رسانه‌های آلمانی روبه‌رو بوده است.


 

 

به گونه‌ای که این ماجرا پیش از آنکه از لحاظ حقوقی و سیاسی مورد بررسی قرار گیرد، سر تیتر رسانه‌های آلمانی قرار گرفته است. در همین زمینه، خبرگزاری دویچه وله، این خبر را با آب و تاب بیان کرده و تصاویر آرشیوی تجمع مردم آلمان در مقابل کنسولگری ایران در فرانکفورت را برای جنجالی کردن خبر به آن افزوده است.

در این رابطه وزارت خارجه ایران، به دلیل توهین به دیپلمات ایرانی و قرار گرفتن آلمان در مسیری ضد ایرانی، سفیر این کشور در ایران را فراخوانده است، ولی گویا این کار هر چند ضروری و لازم بوده، اما کافی نیست و افکار عمومی و جامعه رسانه‌ای ایران، خواهان معذرت خواهی رسمی دولت آلمان هستند.

 

داخل تاکسی، محل کار، ‌مسجد و خلاصه هر جا که می‌روی صحبت از گرانی‌است تا جایی که نگران می‌شویم نکند اکثریت به بیماری و استرس مبتلا شده باشند؟ نکند این موج گرانی‌ها قبل از حاد‌تر شدن به واسطه سکته جان عده‌ای را برباید؟!

به گزارش «تابناک»، ماجرای شورای شهر و فرمانداری تهران بر سر کرایه‌ها بالاخره توانست گوشه لباس مجلسی‌ها را هم بگیرد تا حمیدرضا ارشاد منش، رئیس سازمان شهرداری‌ها و دهیاریهای کشور بگوید: مصوبه افزایش نرخ کرایه تاکسی پس از اعلام مخالفت فرمانداری تهران برای بررسی و اتخاذ تصمیم به هیات حل به اختلاف ارسال شده است. ما منتظر معرفی دو نماینده از سوی مجلس شورای اسلامی هستیم که در اولین جلسه با بررسی دقیق موضوع افزایش کرایه‌های تاکسی، تصمیم لازم را در این رابطه اتخاذ کنیم.

این در حالی است که مهدی‌چمران، رئیس شورای اسلامی شهر تهران با رد نظر معاون عمرانی وزیر کشور، موضوعی را که با ساده انگاری موضوعی که چند ماه محل مناقشه دو طرف بوده، می‌گوید: قبل از تشکیل جلسه هیات حل اختلاف موضوع افزایش کرایه‌های حمل و نقل عمومی حل می‌شود.

بدین ترتیب قرار است گرانی‌های آغاز شده در بخش حمل و نقل که از نخستین روز پس از تعطیلات نوروزی آغاز شده بود اواخر چهارمین ماه سال تازه تعیین تکلیف شده و اگر با مصوبه‌ای مواجه شد، دو سومِ دیگر سال محل مناقشه بین طرفین باز باشد تا جایی که حتی بین رفتن موضوع به شورا و نرفتن آن هم اختلاف وجود دارد!

رسیدگی به موضوعات اینچنینی از این رو برایمان در خور توجه است که با اندکی دقت به نرخ اقلام مختلف مصرفی مردم در یک سال گذشته در خواهیم یافت که تقریبا هیچ نرخی بدون تغییر نمانده و البته اغلب کالا‌ها با قیمتی حدود دو برابر به نسبت مدت مشابه سال پیش عرضه می‌شوند تا جایی که نرخ مرغ در فاصله چند هفته به ماه رمضان، موفق به شکستن رکورد جهانی شده و سایر اقلام ضروری هم وضع چندان بهتری ندارند.

 

 

اکنون کافی است به واکنش‌های موثر مسئولان به گرانی‌های رخ داده دقت کنید تا دستتان بیاید که ارجاع گرانی کرایه تاکسی به هیات حل اختلاف چه کیمیایی است! جایی که نه دولتمردان سعی کرده‌اند با مدیریت بازار و البته افزایش نظارت مانع از رخ دادن گرانی‌های کاذب شوند (می‌گوییم گرانیِ کاذب چون ممکن است بخشی از گرانی‌ها اجتناب ناپذیر باشد؛ هرچند که هیچ مسئولی این موضوع را به‌زبان نیاورده!) و نه مجلسیان جایگاهی برای دخالت رسمی خود قائل شده‌اند تا مثلا بگویند که چرا باید علی رغم فشارهای شدید، نرخ نان هدفمند‌تر شود؟

افزایش قیمت‌ها در برخی اقلام هفتگی و حتی روزانه شده اما نه مسئولی اعتراض می‌کند و نه پای حل اختلافی به ماجرا باز می‌شود تا به عنوان مثال نرخ یک بطری آب معدنی در دو خیابان یکسان نباشد اما تنها اعتراضی که شنیده می‌شود به ماجرای صد میلیون تومان مبلغ رهن منزل نمایندگان بر می‌گردد که عده‌ای از وکلای مجلس به آن اعتراض کرده‌اند!

اینجاست که فارغ از اینکه چرا رانندگان تاکسی کرایه بیشتری می‌گیرند، چرا مطالبه پول بیشتر از طرف فروشنده محترم به بهانه افزایش قیمت برایمان سوال نمی‌شود، چرا احتساب نرخ ساندویچ برای یک ماه نهار و شام یک کارگر از حقوق مصوبِ قانون کار کم ندارد، چرا نمایندگان مردم در شورای شهر و دولتمردان در وزارت کشور بر سر کرایه تاکسی بحث می‌کنند، چرا هیچ بحثی برای گرانی نرخ شیر، گوشت، مرغ و... رخ نمی‌دهد و هزاران پرسش بی‌پاسخ دیگر، هنوز هم ورود مجلس به موضوع بررسی یک گرانی برایمان جای خوشحالی دارد به شرطی که نمایندگانی به هیات حل اختلاف بروند که مشکل مسکن نداشته و به مبلغ صد میلیون تومان رهن خانه معترض نباشند!
 

يكي از روش‌هاي بودجه‌بندي به ويژه در كشورهاي توسعه‌يافته، روش بودجه‌بندي بر مبناي صفر است. اساس اين روش مبتني بر نوسازي و تحول است بدين صورت كه فعاليت‌هاي بي‌ثمر سال گذشته كنار گذاشته مي‌شود.

به گزارش «تابناک» ، در اين روش براي تنظيم بودجه‌ي سال آينده، بررسي مي‌كنند كه چه برنامه‌هايي ناموفق بوده است و در اولين گام بودجه‌ي اين قبيل برنامه‌ها را صفر مي‌كنند و به تعبير واضح‌تر آنها را حذف مي‌كنند. لازمه‌ي اجراي چنين روشي دو شرط اساسي است: يكي اين كه از برنامه‌هاي قبلي‌تان ارزيابي درستي داشته باشيد كه كدام موفق و مفيد بوده‌ است و كدام خير. دوم اين كه شهامت و قاطعيت لازم براي حذف آن برنامه‌هاي ناموفق را داشته باشيد، چون براي حذف بايد با ذينفعان قبلي بجنگيد و جلوي برخي اسراف‌ها را بگيريد.

چنين روشي تا به حال در نظام بودجه‌بندي دستگاه‌هاي دولتي ايران اجرا نشده است، چرا كه نه ارزيابي صحيحي از برنامه‌هاي اجرا شده ارائه شده است و نظارت ذي‌حساب‌هاي دستگاه‌هاي اجرايي و ديوان محاسبات و سازمان بازرسي كل كشور بر عمليات بودجه، عمدتاً نظارت كمّي است نه كيفي و از سوي ديگر كسي شهامت قطع بودجه‌ي برخي برنامه‌هاي بي‌فايده‌ يا دستگاه‌هاي بي‌بازده را نداشته است و ضمناً اجراي اين روش متضمن در اختيار داشتن نيروهاي خبره در امر برنامه‌ريزي، تصويب، اجرا و نظارت بر بودجه است كه در حال حاضر چنين ظرفيتي به ميزان لازم در دستگاه‌هاي مرتبط با بودجه اعم از دولت، مجلس و قوه‌ي قضائيه وجود ندارد و به حرف همين معدود كارشناس موجود هم كسي گوش نمي‌كند.

بودجه‌بندي بر مبناي صفر موضوع جالبي است تا بر اساس آن ايده‌ي «زندگي بر مبناي صفر»  مطرح شود. در «زندگي بر مبناي صفر» هر سال براي يكي دو روز خودمان را از شر‌ّ روزمرگي‌هاي زندگي خلاص كنيم و لختي از اين چرخ و فلك زندگي پياده شويم و بينديشيم به كجا مي‌رويم؟

يكي يكي برنامه‌هاي زندگي‌مان را ارزيابي كنيم كه كدام مفيد است و كدام مضرّ؟ كدام يك به درد مي‌خورد و آخر و عاقبت دارد و كدام نه آخر دارد و نه عاقبت؟ رفاقت‌مان را با كدام دوست و رفيق و همكار ادامه دهيم و پرونده‌ي كدام دوستي‌ها را ببنديم؟ تماشاي كدام فيلم و سريال را ادامه دهيم و كدام را قطع كنيم و كدام را به برنامه‌هايمان بيفزاييم؟ و به تعبير بهتر بودجه (زمان و توان) كدام برنامه را صفر كنيم و براي كدام برنامه‌ها بودجه (زمان و توان) بيشتري بگذاريم. این کار بر خلاف بودجه های دولتی در ایران شدنی است . اگر نتوانستید از دولت هم انتظاری نداشته باشید.
 

سفر ولاديمير پوتين رئيس جمهور روسيه به خاورميانه به خصوص سرزمين‌هاي اشغالي فلسطين ابعاد مختلفي داشت که شايد مهمترين وجه آن مساله سوريه بود.

به گزارش «تابناک» پوتين در سرزمين‌هاي اشغالي هر چند قول‌هايي به طرف اسرائيلي براي ادامه همکاري‌هاي اقتصادي و نظامي داد و به گفته برخي منابع تحت فشار مقامات رژيم صهيونيستي فروش موشک‌هاي ضدهوايي پيشرفته اس300 به سوريه را متوقف کرد، اما در برابر ديگر درخواست‌هاي سران تل‌آويو براي عدم حمايت از اسد ايستاد و درخواست‌هاي نتانياهو را به صورت کامل رد کرد.

شبکه تلويزيون پنجم فرانسه در گزارشي که در اين مورد منتشر کرد به موضع مستحکم پوتين در برابر درخواست‌هاي طرف اسرائيلي اشاره مي‌کند و مي‌گويد روسيه به هيچ عنوان از مواضع خود در برابر متحد راهبردي‌اش دست نخواهد کشيد.

ايل کالوي خبرنگار اين شبکه در فلسطين اشغالي به نقل از ايگال پالمور سخنگوي وزارت خارجه اسرائيل اين موضوع را بدين گونه نقل مي‌کند: « پوتين از منافع روسيه در سوريه سخن گفت و اينکه روسيه نمي‌تواند از اين منافع دست بکشد. ما حمايت شخصي از بشار اسد به عنوان يک فرد نمي‌کنيم، اما روسيه از رژيم کنوني حاکم در سوريه حمايت مي‌کند و هيچ فردي وجود ندارد که بتوان به وي براي حفظ رژيم کنوني سوريه و غلبه بر ناآرامي‌ها اعتماد کرد و در شرايط کنوني اين تنها بشار اسد است که واجد چنين شرايطي است و ما از تمام برگه‌هاي خود براي حمايت از وي استفاده مي‌کنيم.»

بر اساس اين گزارش پوتين در ادامه تاکيد مي‌کند که روسيه مانند ترکيه نيست که مي‌خواهد جاي ايران را در سوريه بگيرد، هر چند آنها (ترک‌ها) اين توان را ندارند که وارد يک ماجراجويي نظامي عليه سوريه شوند.

به گفته منابع آگاه همين موضع روسيه است که کشورهاي غربي و عربي مداخله‌گر در سوريه را از درخواست براي سرنگوني رژيم سوريه، به برکناري بشار اسد تقليل داده است، چرا که آنها خواسته‌اند با اين حربه دستکم رضايت روسيه را جلب کرده و به اين کشور بقبولانند که منافع مسکو در سوريه با بقاي نظام حفظ خواهد شد.

اما پوتين با پاسخ‌هاي خود به مقامات اسرائيلي بر حمايت از اسد تاکيد کرده و وي را عامل و نقطه ثقل باقي ماندن رژيم در سوريه و در نتيجه منافع روسيه مي‌داند. البته روس‌ها پيش از اين از حمايت همه جانبه ايران از اسد نيز مطمئن شده بودند و در مشورت‌هايي که با طرف سوري داشتند طرح کشورهاي عربي براي اجراي مدل يمن را با بشار اسد در ميان مي‌گذارند که پاسخ محکم و تندي را دريافت مي‌کنند که نه طرح يمن و نه هيچ طرح ديگري در سوريه قابل اجرا نيست و هيچ کس در جهان نمي‌تواند ما را مجبور کند کاري که آنها مي‌خواهند، انجام دهيم.

منابع آگاه به «تابناک» گفته‌اند که حتي اگر مسکو بخواهد که اسد کنار رود، آنان کسي را ندارند که جايگزين وي کنند ، به همین خاطر همچنان بر روی گزینه ابقای اسد اصرار دارند.

یونایتد پرس اینترنشنال انواعی از مین را نام برده که نیروهای ایرانی به آن مسلح‌اند و ضمن داشتن قدرت تخریبی زیاد، به راحتی قابل ردیابی نیستند.
 
یونایتد پرس اینترنشنال نوشت: در شرایطی که تنش‌ها در خلیج فارس بالا گرفته و سپاه پاسداران در حال برگزاری مانور موشکی است، قانون‌گذاران ایرانی در حال تصویب طرح بستن تنگه استراتژیک هرمز است. اما ایران دارای طیف دیگری از تسلیحات است که می‌توانند در بستن تنگه هرمز موثر باشند.

یکی از این سلاح‌ها، یک نوع مین چینی به نام "ای ام 52" است که نوعی مین راکتی است. این مین قدرت شناخت صدای کشتی‌ها را دارد و با قدرت مغناطیسی قادر به شلیک کلاهک است.

همچنین یک نوع مین دریایی روسی به نام "ام دی ام 6" است، غیر قابل رهگیری است و می تواند به اعداف متعدد حمله کند. مین مزبور در کف دریا قرار می‌گیرد و وقتی سنسورهای آن متوجه کشتی شدند، کلاهک‌های شبیه به اژدر آن پرتاب می‌شوند.

هر دو نوع این مین‌ها به‌وسیله سه زیردریایی روسی ایران قابل کارگذاری هستند.

ایالات متحده اخیرا 4 کشتی مین‌روب جدید وارد خلیج فارس کرده است اما به نظر می‌رسد بر طبق این گزارش، مین‌های مورد استفاده ایران به راحتی قابل رهگیری نباشند.

روز گذشته نیویورک‌تایمز در گزارشی نوشته بود که ایالات متحده با افزایش نیروها در خلیج فارس می‌خواهد در عین جدی نشان‌ دادن خود در برابر ایران، از هرگونه بحران و درگیری در خاورمیانه بپرهیزد.

یونایتد پرس بر این باور است که ایران در حدود سه هزار مین دریایی در اختیار دارد اما برخی تخمین‌ها تعداد مین‌های دریایی ایران را تا پنج‌هزار پیش‌بینی کرده‌اند.
 

ادامه بازتاب های رزمایش پیامبر اعظم- 7، افزایش فشارهای آمریکا بر مبادلات فناوری با ایران، احتمال پیگیری حقوقی موضوع تحریم های نفتی از سوی ایران، لغو قرارداد خرید نفت کنیا از ایران و تماس تلفنی محمود احمدی نژاد با محمد مرسی، از جمله مهمترین مطالب امروز مطبوعات جهان درباره ایران.

در طول برگزاری مسابقات فوتبال جام ملت‌های اروپا، یکی از رخدادهای مهم، به تصویر کشیدن حالات گوناگون بینندگان تیم‌‌ها با دوربین‌های تلویزیونی بود.

به گزارش «تابناک»، زوم کردن دوربین‌های تلویزیونی روی برخی بینندگان، گاه آنان را چنان به وجد می‌آورد که در لحظه‌ای اختیار خود از کف داده و حالات عجیبی از خود نشان می‌دادند و برخی هم بی‌توجه یا کم توجه به دوربین با بی‌تفاوتی و یا به لبخندی بسنده می‌کردند.

بنا بر این گزارش، در این میان نکته‌ای که به چشم می‌خورد، شیوه گزینش تماشاگرانی بود که از میان آن همه بیننده به تصویر کشیده می‌شدند؛ افرادی که یا چهره‌ای عجیب و غریب و غیر عادی برای خود درست کرده بودند و یا حالتی غیر عادی و رفتاری غیر معمولی داشتند تا مورد توجه قرار گیرند.

اما نکته‌ای که گویا وجه مشترک آنان با بیشتر سیاستمداران و دولتمردان ایران کنونی است؛ افرادی که پیش از آنکه کار و فعالیت برای مردم برایشان مهم باشد، مورد توجه و در رسانه و تلویزیون بودن برایشان مهم است و درست مانند تماشاگران یورو، یا کار غیر معمولی انجام می‌دهند و یا سخنانی عجیب بر زبان می‌رانند و یا مواضعی شگفت در پیش می‌گرفتند.

این سیاستمداران ایرانی که در رفتار عجیب و غریب و مواضع نامعمول خود با تماشاگران یورو شبیه می‌شوند، از یک نکته غافلند و آن اینکه آنان با تماشاگران یورو تفاوتی اساسی دارند.

حالتی‌های عجیب، مواضع غریب و رفتارهای نامعمول یک تماشاگر فوتبال هزینه‌ای را به کسی تحمیل نمی‌کند و مایه عذاب ملتی نمی‌شود، اما وقتی سیاستمداری وطنی برای جلب توجه، مواضعی عجیب و بی‌فایده به ویژه در عرصه بین‌المللی می‌گیرد و رفتار‌هایی غریب از خود بروز می‌دهد، ممکن است تا ماه‌ها و سال‌ها، پیامدهای این گونه رفتار و گفتاری را که عموما از منطق و تعقل هم به دور است، مردم تحمل کنند و هزینه‌هایی کلان بپردازند، تنها به خاطر اینکه یک سیاستمدار و دولتمرد ایرانی، خواسته است خودی نشان دهد و در معرض دید قرار بگیرد.

در این باره باید افزود که البته دوربین‌های تصویربردارهای یورو‌ گاه هم بر تماشاگرانی متمرکز می‌شد که نه حالت عجیبی داشتند و رفتار غریبی، بلکه در شرایطی که برای تیمشان بحرانی بود، به شدت و جان و دل تیمشان را تشویق می‌کردند این‌ها هم در مرکز توجهات بودند.

در میان سیاستمداران کنونی ایران، کسانی که به واسطه تلاش و تعصب ملی و میهنی برای ساخت کشور در مرکز توجهات قرار بگیرند، کمتر یافت می‌شود. کسانی که دور از دوربین‌ها، به کار ساختن کشور در زمان‌های بحرانی مشغول هستند، اینان اکنون در کشور ما نادر هستند.

کسانی که سرانجام دوربین‌ها به سراغ آنان خواهند رفت و در کتاب ها نام‌هایشان نوشته خواهد شد. نمونه چنین افرادی در تاریخ نزدیک ایران بسیار بودند، کسانی که اکنون همه جا نبودشان مشخص است و همه از نبود آنان سخن می‌گویند. کسانی که رفتند و نامشان جاودانه شد بی‌تمنای دوربین، بی‌آنکه هزینه خود را بر دوش ملت تحمیل کنند. آنان که سرانجام زنده‌اند و از پروردگار خود روزی می‌گیرند.
 

 یکی از اخباری که از شب گذشته تاکنون در میان رسانه‌های گوناگون جهان منتشر شده، ادعای دستگیری دو ایرانی در کنیاست که قصد انجام حملات تروریستی را داشته‌اند. هرچند اصل این خبر، یعنی دستگیری این دو فرد مربوط به چند روز پیش است، آن گونه که «آسوشیتدپرس» گزارش داده، این دو نفر که انباری از تجهیزات انفجاری را نیز در اختیار داشته‌اند، با هدف ترور شهروندانی از اسرائیل، آمریکا، انگلیس و عربستان سعودی فعالیت می‌کرده‌اند. «وال استریت ژورنال» نیز صبح امروز گزارشی را در این زمینه منتشر کرده است.

این جدید‌ترین نمونه از ادعاهای منابع غربی درباره دست داشتن ایران در طراحی حملات تروریستی است که پس از ماجراهای هند، گرجستان و تایلند مطرح می‌شود.

روزنامه «جروزالم پست»، اظهارات بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی را منتشر کرده که بار دیگر درباره مسأله هسته‌ای ایران، ادعاهایی را مطرح کرده است. وی در این زمینه با اشاره به سه دور مذاکرات هسته‌ای میان ایران و کشورهای عضو ۱+۵ و بیان اینکه این گفت‌وگوها، هیچ نتیجه‌ای نداشته، گفته است که ایرانی‌ها همچنان به غنی‌سازی اورانیوم ادامه می‌دهند و حتی یک میلی‌متر هم عقب نرفته‌اند.

نتانیاهو ادامه داد: «ایران در حال توهین به همه دنیاست و می‌خواهد غنی‌سازی بیش از ۲۰ درصد انجام دهد... آن‌ها عزم و اراده قدرت‌های جهان برای جلوگیری از هسته‌ای شدنشان را نمی‌بینند».

اما در روزی که قرار است مذاکرات هسته‌ای ایران و ۱+۵ در سطح کار‌شناسان و متخصصان فنی در استانبول ادامه یابد، روزنامه «واشنگتن پست» مطلبی را به قلم «دیوید ایگناتیوس»، ستون نویس مشهور این روزنامه منتشر کرده که در آن مدعی شده احتمال شکست این مذاکرات وجود دارد.

ایگناتیوس در این زمینه به موارد مطرح درقالب درخواست‌های هر یک از طرفین در مذاکرات مسکو اشاره کرده و می‌گوید، این درخواست‌ها و پیشنهاد‌ها، نمایانگر وجود حوزه‌های مهمی از اختلاف نظر بود که می‌تواند مذاکرات را به شکست بکشاند.

روزنامه «تایمز اقتصادی» در گزارشی به وضعیت اقتصادی کنونی ایران و مشکلاتی که به نوشته این روزنامه، مردم به سبب تحریم‌های غرب به آن دچار هستند، پرداخته است. تایمز اقتصادی به افزایش شدید بهای فرآورده‌های غذایی، به ویژه گوشت و مرغ در ایران اشاره کرده و می‌نویسد، از آنجا که با افزایش قیمت‌ها، برخی از خانواده‌ها مانند گذشته توان خرید گوشت را ندارند، به رژیم‌هایی که سبزیجات در آن غالب است، روی آورده‌اند. در این گزارش همچنین به آمارهای مربوط به نرخ تورم در ایران اشاره شده است.

در همین حال، در یک خبر دیگر اقتصادی، خبرگزاری «رویترز» از افزایش بهای نفت «برنت» به بیش از ۹۸ دلار در هر بشکه خبر داده است. این خبرگزاری، افزایش تنش‌ها بر سر مسأله ایران و به ویژه، گمانه‌زنی‌ها درباره احتمال بسته شدن تنگه هرمز از سوی ایران را یکی از مهمترین عوامل این افزایش قیمت می‌داند.

رویترز به نقل از یکی از کار‌شناسان بازار نفت می‌نویسد: «ایرانی همیشه یک عامل مطرح است و پتانسیل اینکه تأثیری چشمگیر بر قیمت‌های نفت را داشته باشد، داراست».

در پایان این که روزنامه «حریت» ترکیه با اشاره به برگزاری رزمایش نظامی اخیر پیامبر اعظم ـ ۷ و تسلیحات جدید تولید شده توسط نیروهای مسلح ایران، این عوامل را به مانند تهدیدی برای ترکیه دانسته است. این روزنامه به ویژه به خبر تولید موشک ضدرادار توسط ایران اشاره کرده و نوشته این موشک، مستقیم علیه تجهیزات راداری ناتو در ترکیه جهت‌گیری شده است.
 

به گزارش «تابناک»،این نخستین بار و آخرین بار از این دست کارشکنی‌های سعودی‌ها نیست. نظر به همین کارشکنی‌ها، دو رویکرد اصلی در میان مردم درباره رفتن ایرانیان به حج عمره وجود دارد.

بخشی از مردم بر این باورند، به رغم همه کارشکنی‌های سعودی‌ها و تحقیر‌های احتمالی آنان، رفتن ایرانیان به مکه و مدینه، در واقع اعلام حضور پیروان ائمه اطهار و دوستداران اهل بیت پیغمبر خداست؛ کسانی که اسلامشان با اسلام وهابیت و ارتجاع متفاوت است و باید باشند که حضور آنان، اسلام اهل بیت را در میان مسلمانان زنده نگه دارد و گریه آنان بر ائمه بقیع، مظلومیت خاندان عصمت و طهارت را به دیگر مسلمانان نشان دهد؛ بنابراین، در چنین رویکردی، قطعا ارزش دارد که مسلمان ایرانی به حج عمره برود، حتی اگر در آن به ‌او هم بی‌احترامی شود.

گروهی دیگر بر این باور هستند تا هنگامی که آل سعود، دشمن ایران و مسلمانان ایرانی است، نباید حج عمره رفت و با هزینه کردن پول در سرزمین حجاز، به اقتصاد این کشور کمک کرد. این گروه می‌گویند، در شأن مسلمان ایرانی نیست که توسط سعودی‌ها از این بابت تحقیر شوند.

حال نظر شما چیست؟ شما مانند گروه نخست می‌‌اندیشید که دیدگاه‌های عمقی‌تر و دوراندیشانه‌تری دارند و منافع دراز مدت را بر منافع کوتاه مدت ترجیح می‌دهند یا مانند آنان هستید که تنها به فکر اذیت نشدن و منافع کوتاه مدت هستید؟ ممکن است که شما رویکرد متفاوتی با آنچه گفته شد، هم داشته باشید.

این در حالی است که ماجرا می‌تواند از یک زاویه دیگر هم بررسی شود؛ از زاویه دید سعودی‌هایی که دشمنی می‌کنند و البته از هر کارشان، به دنبال هدفی هستند.

به نظر شما، چرا سعودی‌ها کاری می‌کنند که به زعم برخی از ما، شاید به مخالفت با کسب درآمد برایشان باشد؟ آیا اگر ایرانیان به حج نروند، سعودی‌ها متضرر می‌شوند؟ در صورت ضرر کردن، کدام سود را ترجیح داده‌اند؟

آیا به دنبال این نیستند که ما را از رفتن به حج منصرف کنند تا مثلا حج را مختص به اتحادیه عرب کنند؟ آیا مشکل‌تراشی آنها در این امر به این دلیل نیست که اصولا از حضور ما در حج ناراضی‌اند؟